Encyclopedie voor Iedereen

John Kooy (1933)

Gepubliceerd op 22-05-2021

Hebreeuwsche taal en letterkunde

betekenis & definitie

De H. taal bezit talrijke aanrakingspunten m/h Arameesch en Arabisch, behoort t/d Nieuw-Semietischen taalstam en werd vermoedelijk door verschill. volken v. Kanaan, Phoenieiers, enz. gesproken.

Het Oud-II. bleef bewaard i/h Oude Testam., in inscripties op steenen, zegels, munten, enz.; later ging het over i/h Nieuw-H., waarin deelen v/d Mischna, de Talmoed e/d Midrasch zijn geschreven. Het H. schrift, zg. kwadraatschrift, n/d vorm der letters, schrijft en leest men v. rechts naar links. — Wat v/d H, letterkunde, de nationale literatuur v/d oude Hebreeën of Israëlieten, is overgebleven, is te vinden i/h Oude Testament. Het Lied v. Lamech (Gen. 4) e/h Lied v. Debora (Richteren 5) zijn gedichten waarin de heldendaden v. vooraanstaande persoonlijkheden, enz., worden bezongen; verder bevat het Oude Test. godsdienstig-lyrische stukken (Psalmen), gelijkenissen, spreuken e/h Hooglied v. Salomo.

De prozaliteratuur behandelt de oude verhalen v/d schepping der wereld af t/d verovering v. Palestina, alsmede de Mozaïsche wetgeving (Pentateuch), vervolgens de geschiedenis der Israëlieten n/d verovering v. Palestina. De Profeten behooren deels tot proza, deels tot poezie.

< >