(1838-1913) Nederlands rechtsgeleerde uit een geslacht dat veel vooraanstaande juristen heeft voortgebracht. Verwierf internationale vermaardheid door zijn initiatieven op het gebied van het internationale recht.
Samen met de Oostenrijker A.H. Fried kreeg hij in 1911 de Nobelprijs voor de vrede vanwege zijn ijveren voor de instelling van het Permanente Hof van Arbitrage tijdens de eerste Haagse Vredesconferentie in 1899. In 1893 werd hij lid van de Raad van State. Hij was een van de oprichters van het in 1873 ingestelde Institut de Droit International (Instituut voor internationaal recht).
