Baanwedstrijd waarbij twee renners die een koppel vormen elkaar regelmatig aflossen tijdens een rit. In feite komt het neer op een non-stop estafettewedstrijd. Ze moeten het opnemen tegen andere ploegen van twee renners. Het reglement bepaalt dat een der twee renners steeds in de baan is, terwijl de andere dan de gelegenheid krijgt om te eten of te rusten. Terwijl zijn koppelgenoot de wedstrijd rijdt, draait de rustende renner langzaam mee boven de stayerslijn, waar hij zich klaar houdt om af te lossen. Dit laatste gebeurt bij de profs met de handen, bij de amateurs met behulp van een afzetknuppeltje. De afstand van de wedstrijd wordt uitgedrukt in ronden of kilometers. Het koppel dat de grootste afstand heeft afgelegd wint de wedstrijd. Bij een ex aequo zijn het de punten (verkregen bij de tussensprints) die de doorslag geven. De koppelkoers is eigenlijk de basis van de zesdaagse. Frans: course a Paméricaine. Engels: madison (een verwijzing naar Madison Square Garden te New York, waar dergelijke wedstrijden voor het eerst werden gehouden).
Wie in de grote bloei-tijd der zesdaagsen gedurende de zomermaanden behoorlijk wat baan-contracten voor koppelraces wilde hebben, hij moest wel, of hij dat graag wilde of niet, trachten tijdens de winter in een of meer zesdaagsen wat opvallende prestaties te leveren. (Martin W. Duyzings: Sport op twee wielen. 1950)
