Verouderd eufemisme voor een stimulerend middel.
Zij woog als lood op zijn grote, zware lichaam; en vijftig kilometers voor Valencia, toen de karavaan de scherp heuvelende kustweg opkroop en men, de hitte ten spijt, in het peloton met een aantal schijndémarrages voorbereidingen begon te treffen voor een jacht van groot formaat, worstelde de Zeeuw zich tot naast de auto van zijn ploegleider, greep hij de soigneur bij diens schouder en schreeuwde hij dat éne woord: ‘Atoom!’ (sedert de U welbekende kleinigheid met Hiroshima had het stimulerende middeltje in rennersjargon enkele jaren lang een nieuwe code-naam: ‘atoom’). Helaas, helaas: er was geen atoom! Er was in de onderhavige medicijnkast niets dat ook maar in de verste verte op een stimulerend middeltje leek. Om U de waarheid te zeggen, zat die medicijnkast voornamelijk vol met D.D.T.- poeder (met het oog op de wandluizen) en met norit (met het oog op de eigenaardige, van olijfolie doordrenkte, gewoonten in Spaanse keukens)... (Martin W. Duyzings: Sport op twee wielen. 1950)
