Vindicare, vindicatio - Vindicatio is oorspronkelijk de handhaving van zijn recht (vgl. vindex), een zinnebeeldige handeling bij strijd over eigendomsrecht. Beide partijen betraden b.v. den betwisten grond in tegenwoordigheid van den praetor en van getuigen (superstites); later bracht men slechts eene kluit aarde mede, die men van den grond in kwestie had medegenomen en die vindiciae genoemd werd, omdat zij gevindiceerd werd.
Elke der partijen raakte de kluit met het zinnebeeldige roedje, vindicta of festuca (eigl. een grashalm, op de betwiste plaats geplukt) aan en verklaarde deze voor zijn eigendom (vindicatio en revindicatio). In ruimeren zin is vindicatio de actie over eigendomsrecht in het algemeen.
Zij had ook plaats bij geschillen over eigendomsrecht, alsmede in processen over vrijheid of onvrijheid, causae liberales (zie assertor, vgl. ook manumissio). Vandaar de uitdrukking aliquem in libertatem vindicare, iemands vrijheid eischen, iemand bevrijden.
Ook komt vindicare in de beteekenis voor van straffen, wreken (aliquid, in aliquem); in het latere Latijn ook: se vindicare ab aliquo, zich op iemand wreken.
