Woordenboek der Grieksche en Romeinsche Oudheid

Z.C. de Boer, J.G. Schlimmer (1910)

Gepubliceerd op 18-06-2019

Hippocoon

betekenis & definitie

Hippocoon - Ἱπποκόων, 1) zoon van Oebalus en Batēa, verdreef met de hulp zijner 12 zonen zijn broeder Tyndareos en maakte zich meester van de regeering over Sparta; hij werd met zijne zonen door Heracles gedood.—2) Thraciër, vergezelde Rhesus naar Troje.—3) tochtgenoot van Aenēas, bekwaam boogschutter.

< >