Woordenboek der Grieksche en Romeinsche Oudheid

Z.C. de Boer, J.G. Schlimmer (1910)

Gepubliceerd op 18-06-2019

Fontēii

betekenis & definitie

Fontēii - plebejisch geslacht uit Tusculum. 1) Ti. Fonteius (Crassus) was in 212, toen P. en Cn. Cornelius Scipio in Hispania sneuvelden, legaat van den eerstgenoemden en voerde met L.

Marcius Septimus (Marcii no. 17) het bevel over het leger tot aan de komst van P. Scipio (Africanus maior).—2) Fonteius werd in 91 als legaat met den proconsul Servilius door eene bende uit Asculum vermoord. Dit was het signaal voor het uitbreken van den bondgenootenoorlog.—3) M.

Fonteius, zoon van no. 2, was legaat in Hispania, en later propraetor in Gallia Narbonensis geweest, toen hij door M. Plaetorius van afpersingen werd beschuldigd (69). Cicero verdedigde hem, waarschijnlijk tevergeefs.—4) P.

Fonteius adopteerde P.

Clodius Pulcher, opdat deze volkstribuun zou kunnen worden.—5) C. Fonteius Capito herstelde te Brundisium met Maecēnas de verstandhouding tusschen Octavianus en Antonius (37).

De dichter Horatius maakte de reis daartoe mede.—6) C. Fonteius Capito, consul 12 na C., vervolgens (23/24) proconsul in Asia.—7) Fonteius Agrippa, onder Vespasianus proconsul in Asia (68 n. C.), vervolgens in Moesia (69), sneuvelde tegen de Sarmaten.

< >