Stilicho - Westromeins militair (eind 4e-begin 5e eeuw n.C.) Hij was een Vandaal en werd door keizer Theodosius benoemd tot regent van zijn zonen Arcadius (geboren 377 n.C.) en Honorius (geboren 385 n.C.). Hij was gehuwd met Serena, nicht van Theodosius. Toen deze in 395 stierf, werd het rijk verdeeld. Stilicho bleef in het Westen en was er de machtigste man. Hij was zeer verdraagzaam, en verhinderde b.v. de verwoesting van de heidense tempels. Hij werd aan het hof hevig bestreden door Eutropius en vooral door Rufinus. Toen Alarik naar Italië optrok onder impuls van het Oostromeinse Rijk, was Stilicho de enige die hem kon tegenhouden. Na minder succesvolle expedities in 395, o.a. in Thessalië, en 397 in Griekenland, wist hij Alarik te verslaan bij Pollentia en Verona in 403 n.C. In 405 trok de Goot Radagaises over de Donau, samen met Vandalen, Alanen, Sueben en Bourgonden, en belandde in Noord-Italië. Met troepen bestaande uit Hunnen en Goten kon Stilicho hen verslaan bij Fiesole (Faesulae). Doch een volgende Germaanse vloedgolf in 406 n.C., bestaande uit Sueben, Vandalen, Alanen en anderen, kon hij niet tegenhouden. Dezen vestigden zich in Spanje met toestemming van Honorius. In 408 verscheen Alarik weer in Italië, doch Stilicho werd vermoord toen hij tegen hem ten strijde trok. Na hem begon Honorius zijn persoonlijk bewind.
Nawerking: The sinner of Saint Ambrose, roman door Rob. Raynolds, New York, Ned. vert. De zondaar en Ambrosius, Nijmegen 1952.
