Plinius Caecilius Secundus, Gaius - (Plinius de Jongere) Romeins schrijver (62-113 n.C.). Plinius werd geboren te Comum. Hij was een neef van Plinius de Oudere en tevens diens adoptiefzoon. Hij was een gevierd advocaat en staatsman, die zijn ambtelijke loopbaan in 100 n.C. als consul bekroonde. In 112 was hij stadhouder in Bithynië.
Van hem is een dankrede (panegurikos) bewaard gebleven, gericht tot keizer Traianus na het verlenen van het consulaat, in gezwollen stijl, vol platte vleierij. Zijn beroemdheid dankte Plinius echter aan een verzameling brieven (epistulae), die klaarblijkelijk met het oog op publikatie geschreven waren en door hem ook als literaire essays zijn gepubliceerd. Zij getuigen van de middelmatigheid van de auteur, doch bezorgen belangrijke inlichtingen, vol afwisseling, over de eigentijdse gebeurtenissen en het gezelschapsleven uit deze periode. De twee vermaardste brieven zijn die waarin hij de uitbarsting van de Vesuvius in 79 n.C. en de dood van zijn oom en adoptievader Plinius de Oudere verhaalt. Van historisch standpunt uit zijn ook zeer waardevol zijn brieven en rapporten aan keizer Traianus, wiens antwoorden in de verzameling zijn opgenomen en betrekking hebben op de tijd van Plinius’ stadhouderschap in Bithynië.
