Hestia

betekenis & definitie

Hestia - (Lat.: Vesta) Godin van het haardvuur. Als dochter van Kronos en Rheia behoorde zij tot de kring van de twaalf Olympische goden. Nadat haar broeder Zeus de heerschappij over de Olympos had veroverd, verkreeg Hestia dat zij voor eeuwig haar maagdelijkheid mocht bewaren en zij weerstond aan de liefdesbetuigingen van Apollo en Poseidon. Hestia verzinnebeeldde de huiselijkheid en het gezinsleven. Als vuurgodin was zij de eeuwige vlam uit het haardvuur, zowel van de particuliere woning als van de tempel, waardoor alles gezuiverd kon worden. Zij beschermde de familie, de stad en de kolonie, want de kolonisten namen een deel van het heilige vuur mee, waarmede zij de nieuwe haard in de nieuwe vaderstad ontstaken. De belangrijkste centra van haar eredienst waren op Delos, in Delphi en in Olympia. In elk huisgezin begon men de voorgeschreven offers met een plenging aan Hestia. Zie Vesta.