Gepubliceerd op 12-09-2017

Daedalus

betekenis & definitie

Daedalus - (Gr.: Daidalos, met de betekenis: kunstzinnig en sluw werker) Legendarisch Atheens uitvinder uit het 2e millennium v.C., een afstammeling van Hephaistos.

Uit vrees dat een leerling hem in zijn kunst zou overtreffen (deze had reeds het pottenbakkerswiel uitgevonden) doodde Daedalus hem. Hiervoor werd Daedalus door de Areopaag veroordeeld, doch hij vluchtte naar Kreta. Hier bouwde hij het Labyrinth voor Minos. Om te beletten dat Daedalus Kreta zou verlaten of om hem te straffen voor zijn hulp aan Theseus, sloot Minos hem samen met zijn zoon Ikaros op in het Labyrinth. Om toch te kunnen ontsnappen bedacht Daedalus een vernuftig plan. Hij maakte vleugels van pluimen en was (zie Ovidius’ Metamorphosen) voor hem en zijn zoon en vloog weg. Doch Ikaros kwam te dicht bij de zon, ondanks de waarschuwing van zijn vader, de was smolt en hij viel in zee en verdronk. Sedertdien heette het deel van de Egeïsche Zee, ten noorden van Kreta, de Ikarische Zee. Daedalus ontsnapte naar Sicilië, waar Minos, die hem achterna zat, een gewelddadig einde vond.