Consilium sacrum - Hoogste raadgevend administratief lichaam onder keizer Diocletianus.
Deze keizer reorganiseerde grondig de Consilia sacra ontstaan uit de fusie van het consilium principis en de kanselarij. Deze concilia namen geleidelijk de naam van consistorium aan, door het feit dat de leden van dit orgaan bleven staan tijdens de vergaderingen, waarbij de keizer aanwezig was. Willekeurig duidde de keizer aan wie lid van het consistorium werd. De leden werden voor een bepaalde duur benoemd en droegen de titel a consiliis. Onder de leden van het consistorium werden de hoofden genoemd van de verschillende centrale administratieve diensten, die de titel van magister droegen (zie Scrinium). Onder keizer Constantinus Magnus was het consilium tegelijk raad van de keizer, staatsraad en hoogste gerechtshof. Tot zijn bevoegdheid behoorden vooral alle administratieve en legislatieve vraagstukken. Het voorzitterschap in naam van de keizer werd waargenomen door de vicarius a consiliis sacris. De vice-president was de quaestor sacri palatii, de officiële woordvoerder van de keizer. Ten tijde van Constantinus Magnus waren de leden van het consilium de comites, de clarissimi van de senaat, de magister sacri palatii en de twee magistri a rationibus, hoofden van de financiële administratie. Onder keizer Iustinianus bleef het consilium het hoogste gerechtshof, als tribunaal voorgezeten door de quaestor. Het sprak recht in naam van de keizer in gevallen van beroep uit de provincies. Het had bovendien de bevoegdheid juristen naar de provincies te sturen om daar zaken te berechten, die tot zijn bevoegdheid behoorden.
