Ares - Oorspronkelijk de belangrijkste god van de Thrakische stammen, die in Noord-Griekenland, Thessalië en Boeotië waren binnengedrongen. Waarschijnlijk was Ares een onderaardse godheid van de dood. In het klassieke Griekenland was Ares de ruwe, luid bulderende krijgsgod, zoon van Zeus en Hera, doch weinig in aanzien, zonder cultusplaatsen van betekenis, zelfs gehaat als de god van de bloedige en vernietigende oorlog, uitgezonderd wellicht in Sparta.
In de Griekse mythologie had Ares een avontuur met de lieftallige Aphroditè, bij wie hij de vader van Eros was. De bedrogen echtgenoot, Hephaistos, had hen betrapt, in een net gevangen en aan de spot van de goden overgeleverd.
Op het slagveld was Ares vergezeld van zijn zuster Eris (Twist, Tweedracht), Demeios (Schrik), Phobos (Vrees, Vlucht) en de Keren, de doodsgodinnen. De wolf, de hond en de haan waren hem toegewijd.
