strijdhamercultuur. laatneolithische cultuur, ca. 2400-1900 v.C. Naamgevend is het aardewerk met een uitgesproken standvoet.
Kenmerkend zijn voorts: de individuele begraving onder grafheuvels met bekers, strijdhamers en dolken als belangrijkste bijgiften; een economie die voornamelijk op veeteelt gebaseerd lijkt te zijn (b.v. de zgn. veekraal van Eext (Dr.): het gebruik van massieve houten wagenwielen.
De standvoetbekercultuur maakt deel uit van een cultuurcomplex dat over heel Noord* en Midden-Europa verspreid is geweest. In Nederland: in Noord-Midden- en West-Nederland en in het Maasdal. Raakte in Nederland vermengd met de → Trechterbekercultuur. Via geheel versierde bekers ontwikkelde de standvoetbekercultuur zich naar de eerste vormen in de → klokbekercultuur.
Litt. J.D.van der Waals en W.Glasbergen. de twee bekerculturen (in: Honderd Eeuwen Nederland, 1959): J.D.van der Waals, Prehistoric Disc Wheels in the Netherlands (1964).
