(seneschalk, senescalcus, dapifer) (<Oudfr. senechal, oudste dienaar], ambtenaar in het Karolingische Rijk en in Frankrijk tijdens de Capetingen. Stond aan het hoofd van de hofhouding en was belast met de zorg voor de koninklijke tafel.
Hij zorgde voor de bevoorrading, was betrokken bij het domeinbeheer en had de zorg voor de bewaking van de vorstelijke residentie; trad soms ook als rechter op. Het ambt verdween in 1191.Litt. H.Nowé. Les sénéchaux de comte de Flandre au XIe et XIIe siêcles (in: Mélanges H.Firenne 1926);
F.L.Ganshof. Etude sur les ministeriales en Flandre et en Lotharingie (1926).
