Belg. politicus. *25.1.1899 Schaarbeek. ✝ 31.7.1972 Brussel. Advocaat; 1932-57 en 1961—66 socialistisch volksvertegenwoordiger voor Brussel.
Aanvankelijk links marxist, koos hij 1933 voor het reformisme van H.dc → Man. Bezette tussen 1935—66 vele ministersposten; 1935-36 minister van PTT en Verkeerswezen. 1936-39 van Buitenlandse handel. 1938—39 eerste minister. 1939-49 minister van Buitenlandse zaken (tijdens de Tweede Wereldoorlog als lid van de Belg. regering in ballingschap te Londen tevens met bijzondere ministeriële bevoegdheden belast), 1946 en 1947-49 eerste minister. 1954—57 en 1961—66 minister van Buitenlandse zaken; 1949 minister van Staat. Ook internationaal zeer actief; 1945 de eerste voorzitter van de VN. 1949—51 voorzitter van de Raadgevende Vergadering van de Raad van Europa en 1957—61 secretaris—generaal van de NAVO. Spaaks overtuigingen over de NAVO leidden tot een conflict met zijn partij, zodat hij 1966 ontslag nam als volksvertegenwoordiger. Sindsdien kwam hij nog in het nieuws door zijn campagne voor federalisme in België. Werk: Combats inachevés (memoires, 2 dln. 1969).Litt. J.H.Huizinga. P.H.Spaak (1961; Ned. vert. 1963); L.Outers. P.H.Spaak (1972): J.Willequet. P.H.Spaak (1974).
