vm. vorstendom in Zuid-Frankrijk. De streek werd ca.800 op de Moren veroverd door Guillaume au Cornet (Willem met de hoorn), die door keizer Karel de Grote met het gebied werd begiftigd en de stamvader werd van het geslacht Orange.
Hij had zijn naam te danken aan zijn wapen, dat een blauwe hoorn op een goud veld toont (nu nog op de koninklijke standaard), of aan ‘cornet’, een verbastering van Court nez (Korte neus), omdat hij de punt van zijn neus in de strijd verloren had. In de 12e eeuw ging door het huwelijk van een gravin van Orange met Bertrand van Baux het graafschap aan dit geslacht over. Deze Bertrand kreeg 1178 van keizer Frederik Barbarossa de titel van prins en alle rechten van de soevereiniteit, waardoor Orange een onafhankelijk prinsdom werd. In 1393 kwam door het huwelijk van Marie van Baux, dochter van Raimond iv van Baux, met Jan in van Chalon het prinsdom in handen van de Chalons. De laatste telg uit dit huis. Philibert, sneuvelde 1530 ongehuwd en liet het prinsdom na aan zijn neef → René van Chalon, de enige zoon van zijn zuster Claude (Claudia) en Hendrik III van Nassau.
Zo werden in 1530 de titels Orange (Oranje) en Nassau voor het eerst in één persoon verenigd. René, die 1544 kinderloos sneuvelde. vermaakte kort voor zijn dood het prinsdom aan zijn neef Willem van Nassau-Dillenburg (de Zwijger), in wiens geslacht het bleef tot 1732. toen het definitief Frans werd. → Oranje-Nassau.Litt. A.de Pontbriant. Hist. de la principauté d’Orange (1892); R.Meister, Das Fürstentum Oranien (1930): P.L.L.M.A.Müller. Het Prinsdom Oranje (in: Ons Leger, 1958-59): W.F.Leemans en E.Leemans-Prins. Guillaume de Nassau et la principauté d'Orange 1544-59 (1969); P.F.O.R.Siekinghe, Orange en Oranje (1969): W.F.Leemans en F..Leemans-Prins. La noblesse de la principauté d'Orange sous le règne des Nassau et ses de$cendants aux Pays-Bas (1976).
