(nsf). tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederland een steunfonds voor gezinnen van zeelieden in geallieerde dienst: later ook voor die van onderduikers. gijzelaars, ontslagen ambtenaren, joden en nabestaanden van omgekomen leden van het verzet. Het NSf werd 1941 onder leiding van A.Filippo opgericht als de Zeemanspot. gebaseerd op schenkingen en bijdragen à fonds perdu: 1942 omgedoopt in het Zeeliedenfonds en kwam onder leiding van de bankier Walraven van Hall.
Spoedig breidde het zijn steun uit tot andere slachtoffers van de Duitse bezetting en ontstond uit het Zeeliedenfonds het Landrottenfonds. De regering in Londen stelde zich garant voor een terugbetaling tot 30 later tot 80 miljoen gulden. Als Nationaal Steunfonds ontwikkelde het zich tot de ‘bankier van het verzet*; het steunde de Persoonsbewijzencentrale, de Binnenlandse Strijdkrachten en sept. 1944 de Spoorwegstaking. Aan zijn grote behoefte aan geld kon worden voldaan door het geld van De Ned. Bank te gebruiken en door de medewerking van enkele grote particuliere banken.Litt. P.Sanders, Het Nationaal Steunfonds (1960).
