(Menapii), Germaans volk van Keltische oorsprong. dat in 55 v.C. door de Usipeten en Teneteren over de Rijn gedreven werd en zich vestigde in het gebied van Maas en Schelde. Iulius Caesar onderwierp hen in 53 v.C.
In de Romeinse keizertijd werd hun gebied tot de streek tussen Aa en Schelde beperkt: de civitas Menapiorum met de hoofdplaats Castellum Menapiorum (Kassei).
