Net als de R.K. kerken van Blauwhuis, Dokkum, Sneek (de vroegste) en Wijtgaard, is de Bonifatiuskerk (1884) te Leeuwarden door de bekende architect P. J.
H. Cuypers gebouwd; deze, en andere R.K. kerken van Friesland, behoren tot de neo-gotische bouwstijl uit de tweede helft van de vorige eeuw.
Honderd jaar later bleken diverse kerken van deze stijl tekenen van bouwvalligheid te vertonen. Zo zijn de neo-gotische R.K. kerken van Irnsum, Franeker en Wijtgaard inmiddels weer afgebroken; de laatste in 1966 waarbij het nog onverwacht veel moeite kostte de toren omver te krijgen (11 nov.).In jan. 1969 deelde het kerkbestuur mee de Bonifatiuskerk niet langer te kunnen handhaven: wegens leegloop van de binnenstad en ontkerkelijking drukten de financiële lasten te zwaar op de parochie. Bovendien moest het naastgelegen St. Jozefpension vervangen worden waarbij nieuwbouw hoogbouw tot gevolg had, hetgeen de toren (de hoogste van Friesland) niet verdroeg.
Via de toenmalige stedelijke VVV kwam men tot een actiecomité, versterkt met leden van de Leeuwarder jeugdgemeenteraad. luli 1969 vond de eerste bespreking met het kerkbestuur plaats welke resulteerde in het besluit van april 1970 dat de toren behouden zal blijven.
Het blijkt echter dat handhaving van de toren alleen niet haalbaar is: september 1970 wordt besloten kerk en toren te handhaven.
Het Leeuwarder college van B. en W. ziet in sept. 1971 bij monde van wethouder J. Tiekstra geen kans het complex via de overheid te behouden. De raad spreekt zich echter op 27 sept. 1971 uit voor handhaven van kerk, toren en de beide pastorieën en draagt het college op het nodige hiervoor te doen; okt. 1971 wordt de Stichting Bonifatiustoren opgericht en in april 1974 worden toren, kerk en beide pastorieën overgedragen aan de Stichting voor ƒ 1; jaarlijkse huursom voor de parochie is ƒ 1.
Per 18 febr. 1974 wordt het Bonifatiuscomplex geplaatst op de voorlopige lijst van beschermde monumenten van de Rijksdienst voor Monumentenzorg.
