eigentlijk Tbéodore de Bèze, na Zwinglius en Calvinus de voornaamste vertegenwoordiger der hervormde Kerk in de 16e eeuw, geb. 24 Junij 1519 ’uit adellijke ouders te Vezelay in Bourgondië, gaf eerst geestige latijnsche gedichten in het licht (Parijs 1548), werd licentiaat in de regten te Parijs, vervolgens professor der grieksche taal te Lausanne, 1559 te Geneve predikant en prof. der theologie, en was een warm aanhanger van Calvinus. Hij bragt den koning van Navarra tot het Protestantismus, verkondigde de nieuwe leer in Frankrijk, woonde het colloquium te Poissy bij (1561) en den slag bij Dreux.
Hij leidde de synoden der fransche gereformeerden te Rochelle 1571 en te Nimes 1572. Door zijne welsprekendheid, geleerdheid, bekwaamheid en volharding verhief hij zich na den dood van Calvinus (1564) tot hoofd van zijne partij, en bleef dat zoolang hij leefde (tot 13 Oct. 1605). Zijne briefwisseling met Calvinus bevindt zich in de bibliotheek te Gotha; onder meer werken van B. bestaat eene Histoire des églises ré~ formées de France, loopende 1521 tot 1563 (3 dln. Antwerpen en Geneve 1580).
