(graaf), beroemd om zijne geestigheid en onverbloemdheid, geb. 1618 te Epiry in het Nivernesche, gest.1693, diende eerst met onderscheiding in de armee. In de woelingen van de Fronde stond hij gedurende eenigen tijd vijandig tegenover den koning, met wien hij zich nogtans verzoende, en werd toen benoemd tot kommandant van het Nivernesche en mestre-de-camp der kavallerie.
Hij viel echter in ongenade bij Lodewijk XIV, omdat hij een liedje had gemaakt op de minnarijen des konings met La Vaillière, en werd 16 jaren gebannen. Hij heeft verscheidene niet meer noemenswaardige werken geschreven,maar ook eene Hisloire amoureuse des Gaules (1665), waarin hij de wulpsche zeden schetst van het hof in des konings jeugd. Men gaf aan B. den bijnaamvan "franschen Petronius".
