tiran van Athene, was een bloedverwant van Solon. Van adel en rijk, vol moed, en daarbij even sluw als welsprekend, trok P. meesterlijk partij van de inwendige verdeeldheden, om tot het hoogste gezag te geraken.
Na eerst de menigte gevleid te hebben, liet hij zich, door voor te wenden dat er een aanslag op zijn leven gedaan was, eene lijfwacht toekennen van 600 man: met deze bende bezette hij de citadel, en in weerwil van den moedigen tegenstand van Solon, werd P. meester van Athene (561 v. Chr.); hij eerbiedigde overigens de bestaande staatsregeling. Reeds in het volgende jaar verdreven door Megacles en Lycurgus, werd P. door Megacles zelven teruggeroepen in 556, en opnieuw weggejaagd 552. In 538 v. Chr. kreeg hij nogmaals het hoogste gezag in handen, en wist zich door gematigdheid en wijs beleid daarin te handhaven tot aan zijnen dood (528 v. Chr.), toen het overging op zijne 2 zonen Hipparchus en Hippias (genaamd de Pisistmtieden). Door P. werden al de gedichten van Homerus bijeengebracht, en die verzameling ligt ten grondslag aan alle editiën, welke later van Homerus verschenen zijn.
