(volgens anderen Charles de), ook wel verkeerdelijk Briauté gespeld, een jong fransch edelman van groote dapperheid, eerst kapitein over vijf compagniën ligte ruiterij in fransche dienst, werd na den vrede doorFrankrijk’s koning aanbevolen aan prins Maurits, die hem tot kapitein over eene compagnie ruiters aanstelde. Op zekeren tijd werd een detachement van zijne compagnie, onder bevel van zijnen luitenant, geslagen door een in getal minder sterk detachement uit de spaansche bezetting van ’s Hertogenbosch; en zijn luitenant, als krijgsgevangene naar die stad gebragt, schreef een brief aan kapitein B., diens tusschenkomst verzoekende, om hem in vrijheid te doen stellen.
Kapitein B. antwoordde, dat hij geen lieden meer onder zijne bevelen wilde hebben, die zich door een minder talrijken vijand hadden laten slaan, te meer daar hij (B.) zich sterk maakte, met twintig man wel tegen veertig zulke schurken opgewassen te zijn. Eer deze brief aan den gevangene ter hand werd gesteld, moest die worden gelezen door den gouverneur der vesting (Grobbendonek), die daarvan tevens inzage gaf aan zijnen luitenant Gerard Abrahams. Deze zond dadelijk eene uitdaging aan B. tot een gevecht met evenveel ruiters aan weerszijden, en 5 Febr. 1600 had dit gevecht (22 man tegen 22 man) plaats op de Vuchterheide bij ’s Bosch. Reeds bij den eersten aanval, waarin 26 paarden het leven verloren, sneuvelde Abrahams, en werd het paard van B. onder dezen doodgeschoten. Een tweede paard, doorB. bestegen, trof weldra het zelfde lot. Nog altijd, hoezeer zwaar gekwetst, verdedigde B. zich met leeuwenmoed; doch toen hij eenigen der zijnen de vlugt zag nemen, gaf hij zich over op voorwaarde van lijfsbehoud. In weerwil van dit beding werd hij, even als zijne mede-krijgsgevangenen, eer ze nog te 's Bosch waren overleverd, door zijne tegenstanders op laaghartige wijze vermoord. Zie ABRAHAMS (Gerard).
