geb. 13 Oct. 1782 te Andennes in België, trad 1796 als tamboer in fransche dienst; allengs tot onder-officier opgeklommen, ging hij 1807 met den rang van luitenant in poolsche dienst over, onderscheidde zich door dapperheid bij Rachine, Zamasc, Sandomir en Mickow, werd 1813 bevorderd tot kolonel, en na de overgaaf van Dantzig 1814 als krijgsgevangene naar Rusland gebragt. Uit zijne krijgsgevangenschap ontslagen, werd hij 1815 door koning Willem I als kolonel in nederl. dienst aangesteld, Nov. 1816 tot brigade-generaal bevorderd en kommandant van Gelderland, 1821 d° van N.-Hoiland, 1826 van Limburg.
Toen de belgische opstand uitbrak speelde D. eene dubbelzinnige rol, en liep weldra tot de Belgen over, stond in den Tiendaagschen veldtogt aan het hoofd der belg. armee van de Maas, doch werd bij Hasselt (Aug. 1831) door de onzen verslagen en op de vlugt gedreven. De rol, die hij in België speelde, was alles behalve schittereud; driemaal werd hij buiten dienst gesteld, en eindelijk in de zamenzwering v. d. Meeren en v. d. Smissen betrokken, werd hem door Leopold I bij koninklijk besluit 14 Junij 1842 de stad Charleroi als verblijfplaats aangewezen, waar hij 18 Oct. 1843 stierf.
