zoo worden de oorlogen genoemd, die in de 5e eeuw v. Chr. gevoerd werden door de koningen van Perzië tegen de Grieken.
Die oorlogen zijn drie in getal. De eerste greep plaats in 490, wegens de hulp, door Athene verleend aan de grieksche steden van lonië, die in opstand waren gekomen tegen den perzischen koning Darins Hystaspis. Diens veldkeeren Datis en Athaphernes rukten met 300,000 man voorwaarts tot in Attica, doch werden teruggeslagen door Miltiades, die hun eene totale nederlaag toebracht bij Marathon.De tweede der M. had plaats tien jaren later (480 v. Chr.): Xerxes, de zoon van Darins voerde eene ontzaglijke legermacht tegen Griekenland aan; maar de dapperheid van Leonidas, de overwinningen van Themistocles bij Salamis (480), van Leotychides en Xantippe bij Mycale op de vloot van den grooten koning, en van Pausanias bij Platea op Mardonius (497), van Cimon op de riv. Ëurymedon (470) noodzaakten Xerxes tot den vrede.
De derde der M. begon 450 v. Chr. Cimon maakte zich meester van het eiland Cyprus, maar eindigde zijn leven bij het beleg van Cittium. Vóór zijn verscheiden echter leekende hij met Artaxerxes eenen voor Athene roemrijken vrede (449 v. Chr.), waardoor een einde werd gemaakt aan de M.: bij dien vrede verbond Athene zich, geen hulp meer te zullen verleenen aan degenen, die tegen den grooten koning in opstand waren, terwijl deze afstand deed van alle aanspraak op de grieksche steden in Europa en Azië, terwijl hij zich tevens verbond, zijne vloten nooit dichter bij de westkusten aan Azië te zullen laten komen, dan tot op drie dagreizen afstands.