koningin van Engeland, dochter van Renatus (René) van Anjou, bijgenaamd de Goede, titulair koning van Sicilië, en van Izabella van Lotharingen, was geb. 23 Maart 1429, opgevoed aan het fransche hof, en trad 22 April 1445 in den echt met Hendrik VI, koning van Engeland. Reeds spoedig was haar invloed op dien zwakken vorst alvermogend, zij voerde de teugels van het bewind in zijnen naam, en toen de oorlog der Twee Rozen uitbrak, stelde zij zich aan het hoofd der partij van Lancaster (de Roode Roos).
Tweemaal geslagen door den hertog van York, bij St.-Albans (1455) en bij Norlhampton (1460), bevocht zij bij Wakefieid eene schitterende overwinning. De hertog van York verloor in dien slag het leven; doch zijn zoon verving hem, en liet zich als koning uitroepen onder den naam van Eduard IV, versloeg de troepen van M. bij Towlon, en noodzaakte haar de wijk te nemen naar Frankrijk (1461). Hare zaken namen een oogenblik eene betere wending door den steun van Warwick, die de partij van York had verlaten voor die van Lancaster; doch alle hoop ging voor M. verloren in den slag van Tewkesbury 4 Mei 1471, waarin haar zoon sneuvelde en zij zelve gevangen genomen werd. Zij werd opgesloten in den Tower, waar haar gemaal vermoord werd eenige dagen later (22 Mei); en na 4 jaren gevangenschap erlangde zij eerst in 1475 de vrijheid weder, door de tussebenkomst van Lodewijk XI. Zij begaf zich toen naar Frankrijk, waar zij 25 Aug. 1482 stierf.
