1) lat. Madianitce, (in het O.
T. veelvuldig [Gen., Num., Richt, en Jezaia] vermeid onder den naam van Midianieten), arabisch volk, bezuiden de Moabieten, beoosten den Asphaltiles lacus (Doode Zee), stamde af van Madian of Midian (zie MIDI*N), een der zonen van Abraham en Ketura. De M. leidden een nomaden- en herders-leven; ze waren afgodendienaars; hunne dochters, door hen naar de Hebreërs gezonden om die te verleiden, slaagden een oogenblik in dat opzet, en dientengevolge stonden de Hebreërs 7 jaren onder het madianitische juk (1356—49 v. Cbr.), totdat de M. door Gideon verdreven werden. Zij hadden nu eens koningen, dan eens een republikeinschen regeeringsvorm; eerst in de 3e eeuw v. Chr. verdwijnt de naam der M. uit de geschiedenis.2) een ander volk benoordoosten de Roode Zee; deze M. hadden Madian (zie dat woord) lot hoofdstad.
