(hertog van Elbeuf, prins), geb. 1754, was een neef van koningin Marie Antoinette. Met haar naar Frankrijk gekomen, werd hij kolonel-eigenaar van het duitsche regement, waarmede hij 13 Juli 1789 de Tuilerièn verdedigde tegen het volk, en eigenhandig verscheidene personen kwetste.
Deswege in staat van beschuldiging gesteld, werd hij door hel Châtelet vrijgesproken. Kort daarna verliet hij Frankrijk, trad 1794 in oostenrijksche dienst, maakte als generaai-veldmaarschalk (sedert 1796) al de oorlogen tegen de fransche republiek en het keizerrijk mede, werd na de restauratie der Bourbons in Frankrijk verheven tot hertog van Elbeuf en maarschalk, en stierf kinderloos te Weenen 20 Nov. 1825.
