geh. 16 Oct. 1752 te Dörenzimmern in het prinsdom Hohenlohe-Ohringen, gest. 25 Juni 1827 te Göttingen, waar hij sedert 1788 professor der oostersche talen was, schreef, behalve theologische werken, eene uitmuntende Literargeschichle (dl. 1 Gottingen 1799 ;2e dr. 1813; dl. 2, 1814). Nog altijd zijn geacht E.’s Allgemeine Geschichte der Cultur und Literatur des neuern Europa (2 dln.
Gott. 1796—99) en zijne Geschichte der Literatur (dl. 1—6, Gott. 1805—12; dl. 1, 2e druk, 1828). Wijders zijn nog van E. te vermelden; De antiquis histories Arabum mommenlis (Gotha, 1775); Weltgeschichte (3e druk, 5 dln. Gött. 1818—20); Uebersicht der französischen Revolution (2 dln. Gött. 1797); Geschichte der drei letzten Jahrhunderte (3e druk, 6 dln. Hanover 1817—18); Geschichte der Welfen (Hanov. 1817); enz.(Karl Friedrich), zoon van den vorige, geb. 20 Nov. 1781 te Jena (waar zijn vader sedert 1775 professor was), werd 1832 professor der rechtsgeleerdheid te Berlijn, 1838 lid van den staatsraad, en 4 Juli 1854 te Keulen. Hij is de grondlegger van de wetenschappelijke behandeling van het duitsche recht. Voornaamste werken van E. : Deutsche Staats- und Rechtsgeschichte (5e dr., 4 dln. Gött. 1843—46); Einleitung in das deutsche Privatrecht (5e druk, Golt. 1845); Grundsätze des Kirchenrechts (2 dln. Gött. 1831—'33).
