fransch generaal, geb. 1762 te Valence, dept. Drôme (waar hem 1848 een standbeeld opgerigt is), was een natuurlijke zoon van zekeren advokaat Legrand, en trad jong in krijgsdienst.
In 1798 door het Directoire als opperbevelhebber der armee van Italië naar Rome gezonden, verdreef bij de napolitaanscbe troepen van daar, dempte den opstand, organiseerde zijn leger, rukte op Napels aan, veroverde dit na moorddadigen tegenstand der lazzaroni en boeren (1799), en stichtte er de Parthenopeische republiek. Te midden van zijnen triomf werd hij (wegens een geschil met een gouvernements-commissaris) door bet Directoire teruggeroepen en in den kerker geworpen. Doch na 30 Prairial jaar Vil op nieuw aan het hoofd der armee van Italië geplaatst, werd hij te Genola door de Austro-Russen geslagen; deze nederlaag trok hij zich derwijze aan, dat hij ziek werd, en door eene in zijn leger heerschende aanstekelijke ziekte aangetast, bezweek hij 9 Jan. 1800.
