oudste zoon van Jan II van Montmorency, geb. omslr. 1423, omhelsde de partij van den hertog van Burgundië, en weigerde tegen dien vorst op te rukken, in weerwil dat zijn vader al het mogelijke deed om hem te bewegen aan het desbetreffende bevel van Lodewijk XI te gehoorzamen. Hierdoor haalde hij zich de verbolgenheid des konings op den hals, en ook die van zijnen vader, door wien hij onterfd werd; doch daarentegen zag hij zich ruim begiftigd met goederen en titels door den hertog van Burgundië, die hem tot kamerheer benoemde.
Zich door zijnen vader onterfd ziende, vestigde Jan vanN. zich te Nivelle in Vlaanderen, dat bij geërfd had van zijne moeder, en werd zoodoende de stamheer van eenen tak der familie Montmorency, bekend onder den naam van MontmorencyNiveile. Deze tak, na zich door verscheidene huwelijken vermaagschapt te hebben met de graven van Hornes, erfde eindelijk de bezittingeu van die familie, en nam toen ook haren naam aan. De eerste graaf van Hornes, uit de familie Nivelle, was Filips van N„ achterkleinzoon van Jan van MontmorencyNivelle, wiens moeder, Anna van Egmond, eerst gehuwd geweest met Jozef van Montmorency-Nivelle, na diens dood hertrouwd was met Jan, den laatsten graaf van Hornes. Deze Jan van Hornes, geen kinderen hebbende, adopteerde die zijner vrouw uit haar eerste huwelijk, onder beding, dat ze zijnen naam moesten aannemen. De nieuwe familie van Hornes was niet gelukkig: Filips van Hornes-Nivelle werd te gelijk met den graaf van Egmond op bevel van den hertog van Alva ter dood gebracht (1568 te Brussel), omdat ze met de opstandelingen in Vlaanderen in goede verstandhouding stonden. Zijn broeder, Floris van Montmorency, werd naar Spanje overgehracht waar hij in 1570 hetzelfde lot onderging. Zie HonNES en HOOBNE.
