de laatste grootmeester der Tempeliers, behoorde tot den burgundischen adel, trad omstreeks 1265 in de orde, en werd 1298 bij den dood van Guillaume de Beaujen diens opvolger als grootmeester. Hij was op Cyprus druk bezig met het maken van toebereidselen tot eenen krijgstocht tegen de Sarraceenen, toen hij onder een ijdel voorwendsel naar Frankrijk ontboden werd (1305) door paus Clemens V, die in gemeen overleg met Filips den Schoone besloten had de orde der Tempeliers op te heffen.
Aanvankelijk werd hij zeer goed ontvangen; doch reeds spoedig zag hij de dreigende wolken samenpakken, en 13 Oct. 1307 werd hij in hechtenis genomen, welk lot ook alle Tempelridders trof, die zich op dat oogenblik in Frankrijk bevonden; en na de verschrikkelijkste pijnigingen om hen tot bekentenis te brengen van misdaden, waaraan ze onschuldig waren, werden allen 18 Maart 1314 levend verbrand op den uithoek van het eiland der oude stad, te Parijs, ter plaatse waar men thans den Pont-Neuf bereikt. Het valt niet te loochenen, dat de orde der Tempelheeren in menig opzicht was afgevveken van hetgeen men een godzaligen levenswandel noemt; doch de grootste misdaad der Tempeliers bestond hierin, dat de Orde verbazend rijk was, en dat Filips de Schoone begeerig was om zich van dien rijkdom meester te kannen maken. Er is eene overlevering, die zegt, dat M., toen hij den brandstapel besteeg, paus Clemens V en koning Filips den Schoone met luider stemme dagvaardde, om nog in datzelfde jaar voor Gods rechterstoel te verschijnen; en inderdaad, zij stierven: de paus reeds 21 April, de koning in Nov. van dat jaar.
