drie gebroeders uit het patricische geslacht Horatius te Rome. Onder de regeenng van Tullus Hostilius, omstr. 667 v.
Chr., waren zij de drie kampioenen voor Rome, die legen de drie Curiatien (de kampioenen der stad Alba) zouden strijden, ten aanschouwe van de legers der Romeinen en Albanen, om door dien strijd te beslissen welk der twee volken heerschappij zou voeren over het andere. Toen reeds twee der H. in den strijd gevallen waren, deed de derde juist alsof hij op de vlucht ging, wel berekenende, dat de Curiatien, die alle drie gekwetst waren, hem niet met gelijken spoed zouden kunnen vervolgen. Toen hij hen door deze krijgslist van elkander verwijderd had, keerde hij zich eensklaps om, en overwon hen een voor een. In zegepraal binnen Rome teruggekeerd, stak Horatius zijne zuster dood, omdat zij hem een verwijt toevoegde over den dood van een der drie Curiatien, met wien zij verloofd was. De zustermoordenaar werd «ogenblikkelijk voor de rechterlijke vierschaar gebracht, die hem ter dood veroordeelde; doch nu deed hij een beroep op het volk, dat hem, uit aanmerking van de door hem behaalde overwinning, gratie van de doodstraf toestond, hem alleenlijk veroordeelende om onder het juk door te gaan.
