Geographisch- historisch woordenboek

Servaas de Bruin, D. Noothoven van Goor (1869)

Gepubliceerd op 21-10-2021

Branchiden

betekenis & definitie

een volkstam of eigentlijk priester-caste in Klein-Aziê, in Carié, bezuiden en bij Milete, zeiden af te stammen van den zoon van Smicrus te Milete, met name Branchus, aan wien Apollo de gaaf der prophctie had geschonken. De B. waren de priesters van het Apollo-orakel bij Didyme, totdat Xerxes hunnen tempel verwoestte en hen overbragt naar Sogdiana, waar zij eene stad bouwden, die ook genoemd werd stad der Branchiden.

< >