geleerd Benedictijn, gewoonlijk Montefalco genaamd, geb. uit adellijke ouders 13 Jan. 1655 op Soulage in Langnedoc, diende aanvankelijk met lof onder Tnrenne; doch zeer kort na elkander zijnen vader en zijne moeder verloren hebbende, verliet hij de krijgsdienst, en werd 1675 benedictijner monnik te Toulouse, kwam 1687 naar Parijs, maakte daar kennis met Ducange, bezocht vervolgens de voornaamste steden van Italië, inzonderheid Rome, waar hij (1698) met groote welwillendheid ontvangen werd bij den paus, en stierf in het klooster St.-Germain te Parijs 21 Dec. 1741. Voornaamste werken: Palceographia Grmca (Parijs 1708); L'anliquité expliquée et représentée cn figures (fransch en latijn 15 dln.
Parijs 1719—24); Les monuments de la monarchie franrahe (fransch en lat. 5 dln. Parijs 1729—33); Diarium Italicum (Parijs 1702); CoUectio nova patrum et scriplorum Grwcorum (2 dln. Parijs 1706).
