(Etienne d’, kanselier van Frankrijk, geb. Ie Chartres 1560, gest. 1635, een der eerlijkste staatsmannen van zijnen tijd, werd 1626 door Richelieu ter zijde geschoven voor Gaston, den broeder van Lodewijk XIII
(Etienne d’), zoon van den vorige, geb. te Chartres 1592, gest. 1677, was onder Lodewijk XIV achtereenvolgend: staatsraad, intendant in Languedoc en in Normandie, ambassadeur te Venetie, directeur van financiën, deken van den staatsraad, grootzegelbewaarder (1672) en kanselier (1674).
(Etienne Jean Francois, markies d’), geb. 1770, gest. 1847, afstammeling van het beroemde geslacht der vorengenoemden, was schatrijk, wilde geen andere dan onbezoldigde eereposteu bekleeden, werd 1815 pair, en weigerde eenigerlei straf uit te spreken tegen maarschalk Ney; hij stichtte uit eigen middelen het Asyl d'Aligre le Bonneval, dept. Eure-et-Loire, en het hospitaal te Bourbon-Lancy.
