(markies), fransch krijgs- en staatsman, geb. 1 Febr. 1768 te Pondichéry, gest. 10 Juni 1828, was een kleinzoon van den linancier Law. In 1793 in dienst getreden bij de artillerie, werd hij 1795 kolonel, 1800 brigade-generaal, kommandeerde 1804 de armee, die op het eskader van Villeneuve ingescheept werd, diende later bij de fransche armeên in Duilschland en Italië, veroverde de republiek Ragusa, onderscheidde zich bij den aanval van Castel-Nuovo (1807), vergezelde Bonaparte naar Spanje (1808), trok met het leger van Italië naar Hongarijë, en nam een belangrijk aandeel aan de overwinningen van Raab en Wagram.
In 1811 ging hij als ambassadeur naar Rusland, en bleef dat tot de vredebreuk tusschen die mogendheid en Frankrijk. Bij den terugtocht uit Rusland 1812 kommandeerde L. de achterhoede, organiseerde te Maagdenburg het vijfde armee-korps, streed te Luizen en te Bautzen, werd te Leipzig gevangen genomen, en keerde onder de Restauratie naar Frankrijk terug, verwierf de gunst van Lodewijk XVIII, werd tot pair van Frankrijk verheven 1815, minister van het huis des konings 1820, maarschalk van Frankrijk (Mei 1821), en had een kommandement in den oorlog in Spanje, doch ging 1824 stil leven tot aan zijnen dood.
