Dus heette oudtijds de onmenschelijke strafoefening om misdadigers van het gezigt te berooven. De minst wreede wijze bestond in het doorsnijden der oogappels.
Eene andere manier bestond hierin, dat er ziedende olie, of kokende azijn, of azijn met ongebluschte kalk in de oogen werd gegoten. Somwijlen ook bond men het slagtoffer een band om de slapen, en haalde dien dan zoolang toe, totdat de oogen uit het hoofd puilden. Ook werden de oogen uitgebroken of uitgestoken door middel van een haakvormig spits werktuig; voorbeelden van deze strafoefening vindt men nog in 't begin der 16e eeuw in't Nassausche vermeld. Het meest echter werd het blindbranden toegepast, door middel van een gegloeid stuk metaal of ijzer, of een gloeijend bekken (bacino); vandaar het woord A., dat nog in de ital. taal behouden is gebleven. Vooral aan het hof der grieksche keizers in Constantinopel was dit blindbranden zeer in zwang, doch zoo, dat den geblinde nog eene flaauwe schemering van het gezigt gelaten werd.
