noemt men tachycardie (paroxysmale als zij in aanvallen optreedt), polsverlangzaming heet bradycardie.
Een onregelmatigen pols vindt men het meest bij ontsteking der hartspier en sommige hartgebreken (mitraalstenose). Voor de beoordeeling van den pols is behalve het gevoel, de graphische methode (zie aldaar) van groote waarde. De meest gebruikelijke kunsttermen, den pols betreffende, zijn: Pulsas jrequens, frequente pols, groot aantal slagen per minuut; P. rarus, langzame pols, klein aantal dito;
P. celer, snelle pols waarbij elke polsgolf snel opkomt en verdwijnt; P. tardus, trage, langzaam opkomende en verdwijnende pols; P. vegularis, regelmatige pols; P. irregularis, onregelmatige pols; P. magnus, groote pols, waarbij veel bloed tegelijk passeert; P. parvus, kleine pols, waarbij weinig bloed tegelijk passeert; P. filiformis, draadvormige, nauwelijks voelbare pols; P. mollis, weeke pols (lage bloeddruk); P. durus, gespannen pols (hooge bloeddruk) ; P. aequalis, gelijkmatige pols (alle slagen gelijk); P. inaequalis, ongelijkmatige pols (ongelijke slagen); P. intermittens (nu en dan niet voelbaar); P. alternans (beurtelings een grootere en een kleinere polsslag); P. paradoxus (wordt bij diep inademen zwakker) enz.
