Een fout van de wetenschappelijke geneeskunde is het geweest, dat zij tot in het laatste deel der 19de eeuw het vrij wel aan den leek heeft overgelaten gebruik te maken van de geneeskrachtige werking van water, lucht enz. Tegenwoordig is dit geheel anders, wordt aan de universiteiten op het nut der waterbehandeling gewezen en verrijzen tal van inrichtingen voor hydrotherapie, onder leiding van ervaren geneesheeren.
Eveneens worden andere natuurlijke genezende krachten (licht en lucht) meer en meer geëxploiteerd, en met goede resultaten. Tegen de toepassing dezer krachten, zooals een bepaalde richting der N. dat wil, bestaan groote bezwaren. De aanhangers dezer methode hebben n.l. een vast schema voor de behandeling van ziekten met natuurlijke hulpmiddelen, wat, evenals iedere schematische handelwijze in de geneeskunde, op zichzelf al verkeerd is. Verder is de uitoefening van dezen vorm van geneeskunde meestal in handen van onbevoegden en onontwikkelden en ten slotte houdt deze richting, die iedere andere behandeling in beginsel verwerpt, vele lijders terug van een tijdige operatie of ander noodzakelijk ingrijpen. Daarenboven is het onder het volk nog veel te weinig bekend, dat koud water, van welks genezende kracht men zich vaak wonderen voorstelt, in sommige gevallen, vooral bij zenuwzwakke en bloedarme personen, bij lijders aan hart- of nierziekten, vaatverkalking enz., ernstige schade kan aanrichten.
