of longoedeem, de vulling der longblaasjes met waterig, uit het bloed afkomstig vocht, waardoor de toegang van de lucht tot de longblaasjes en daardoor weder het ademhalingsproces onmogelijk gemaakt wordt, is niet, zooals veelal gemeend wordt, een zelfstandige ziekte, doch slechts een ziekteverschijnsel, dat bij verschillende hart- en longziekten optreedt, meestal in de laatste uren of dagen des levens en ten slotte door koolzuurvergiftiging mede een der directe oorzaken van den dood wordt. De L. is kenbaar aan de bijzonder benauwde ademhaling, het opgeven van veel dunvloeibare, schuimige, somwijlen bloedige fluimen, duidelijk, meestal reeds op afstand hoorbaar, reutelen en koken in de borst, enz.
Daarbij is de pols klein, de huid met koud kleverig zweet bedekt. Behandeling: huidprikkels, opwekkende middelen (wijn, champagne, koffie, campher en aetherinspuitingen).
