Gr., term, waarmede men in de geneeskunde aanduidt de eigenaardige gevoeligheid van het gestel voor bepaalde invloeden, waardoor de lijder die invloeden op een andere wijze ondervindt dan een gewoon mensch; zij kan zich b.v. uiten door een aangeboren afkeer van sommige spijzen en dranken, het flauwvallen bij het zien van bloed, het gevoelen van kramp bij het zien van een spin, enz. Verder komt veel voor I. voor verschillende geneesmiddelen; zoo kunnen sommige zieken geen chinine verdragen, andere geen morphine, enz.; zij vertoonen dan reeds bij zeer geringe giften sterke vergiftigingsverschijnselen.
Het optreden van netelroos of maagdarmverschijnselen na het gebruik van aardbeien, kreeft, enz., dat sommigen personen eigen is, kan mede als I. worden opgevat.
