Dwaallichten zijn de zielen van gestorvenen, die als vlammetjes op of nabij hun graven verschijnen. Zij worden ook beschouwd als de zieltjes van ongedoopte kinderen.
Het geldt eigenlijk voor die doden welke geen rust kunnen vinden in hun graf. Dwaallicht is een motief dat vaak voorkomt in moerassige en vochtige streken en bevat een verlossingsidee. Men mag naar een dwaallicht niet wijzen of fluiten, noch er voor op de loop gaan. Het beste afweerteken is om een kruis te slaan. Andere regionale namen zijn drog-. hip-, dwaas-, stallichten, drogfakkels, stalkaarsen, valse of wilde lantarens. zie ook: wederganger.
