Buis waarin met behulp van een luchtstroom de aërodynamische eigenschappen van formule 1-auto’s worden getest.
Een windtunnel is een turbine waarin door een grote ventilator lucht op hoge snelheid door een buis geblazen wordt. Toen in de jaren zeventig aërodynamica een steeds grotere rol ging spelen in de Formule 1, zochten ontwerpers steeds vaker hun toevlucht tot de windtunnel.
Het concept van een windtunnel bestaat op papier al sinds de zestiende eeuw. Leonardo da Vinei - we komen hem in dit boek vaker tegen - bestudeerde de lichaamsbouw van vogels voor zijn levenslange studie naar een werkend vliegtuig. Hij stelde vast dat een voorwerp dat met een bepaalde snelheid door de lucht beweegt, dezelfde krachten ondergaat als een identiek, statisch voorwerp dat wordt blootgesteld aan een luchtstroom met diezelfde snelheid. Met andere woorden: als niet de auto maar de lucht beweegt, krijg je dezelfde resultaten. Van die theorie werd gretig gebruikgemaakt. In de hoogtijdagen van technische vrijheid testten teams zeven dagen per week, 24 uur per dag in de windtunnel.
Dat mag nu niet meer. Het aantal uren is drastisch beperkt en er mogen slechts schaalmodellen op maximaal 60% van de ware grootte van de auto gebruikt worden.