hard lachen; schreeuwen
In 1886 voor het eerst opgenomen in een Bargoense woordenlijst, maar volgens het Woordenboek der Nederlandsche Taal kwam het woord al in de 16de eeuw voor in de betekenis ‘beuzelpraat uitslaan’. Later ook gebruikt, aldus dit wetenschappelijke woordenboek, voor ‘spottend lachen, hetzij dit geschiedt om zich ten koste van iemand of iets te vermaken, hetzij om te schimpen of te hoonen’.
• ‘Afgelooid! Afgelooid!’ zongen Riek en Koosje, zwaaiend met de jeneverglaasjes. ‘Gabber soo nie’, viel schuw Anne Looy uit. ¶ Is. Querido, Van Nes en Zeedijk (1915), p. 333. De schrijver verklaart de betekenis in een voetnoot.
