Geslachtsorganen; soms ook borsten. In de negentiende en een flink stuk van de twintigste eeuw werd er nog met veel gêne over de geslachtsdelen gepraat. Het menselijk lichaam werd in het Victoriaanse tijdperk angstvallig verborgen.
Zelfs een bloot been was genoeg om schande te roepen. De schaamte ging zelfs zo ver dat voorwerpen (zoals pianopoten!) die aan de onderste ledematen deden denken verborgen of bedekt werden. Met betrekking tot de geslachtsdelen spreekt men ook over de geheime* of edele* delen. ‘The intimate parts’ luidt het in het Engels.
Hij heeft nooit een van haar intieme lichaamsdelen mogen aanraken en zij heeft nooit een hand naar die van hem uitgestoken.
Jeroen Brouwers: De zondvloed. 1988
Over het al dan niet volledig bedekken van het haar heeft de Profeet niks geschreven, alleen intieme delen mogen niet aan mannen worden getoond.
Elsevier, 29-04-99
