scheef

betekenis & definitie

scheef bn. 'schuin'
categorie: waarschijnlijk erfwoord

Mnl. scheyff 'schuin; scheel' [1477; Teuth.]; vnnl. scheef 'id.' [1573; Thes.].

Os. skēf (mnd. schēf, ontleend als mhd./nhd. schief); vnhd. scheif, nhd. dial. scheib; oe. sc(e)āf; on. skeifr (nzw. skev); alle 'schuin', < pgm. *skaifa- of *skaiba-.

Herkomst onduidelijk. Misschien is er verband met: Latijn scaevus 'links; onhandig; ongunstig'; Grieks skaiós 'id.'; Lets šķìbs 'schuin'.

Literatuur: Heidermanns 1993, 481
Fries: skeef