Zout komt in dikke en dunne lagen op zeer verschillende diepte onder het aardoppervlak voor. De ontginning kan geheel ondergronds plaats hebben en is dan het best te vergelijken met de ontginning van zeer dikke steenkolenlagen, en ook door middel van boorgaten van de oppervlakte af.
Van de ondergrondse mijnen zijn die te Wieliczka in Polen en te Stassfurt en Dürnberg in Oostenrijk zeer bekend, vooral om hun sprookjesachtige schoonheid. Zij trekken veel bezoekers.
In ons land past men bij de Ned. Zoutindustrie de boorgatenmethode toe.
Hiertoe worden door de boorgaten dubbelwandige buizen neergelaten. Door de buitenste buis wordt water in het boorgat geperst.
In de zoutlaag, die 300 a 400 m diep ligt, wordt het zout in dit water opgelost, de oplossing wordt door de binnenste buis naar de oppervlakte teruggevoerd en in tanks verzameld. Door indampen wordt uit de pekel een zeer zuiver zout verkregen, dat daarna wordt gedroogd en automatisch verpakt in de handel gebracht.W. H. D. de Iongh, De zoutwinning in Overijsel, De Ingenieur, afd. Mijnbouwkunde 2, blz. 13 e.v., 1938.
F. A. Fürer, Salzbergbauund Salinenkunde, 1900.
