Bestonden als regel uit twee delen door een loden reep aan elkaar bevestigd, waartussen het laken werd gelegd en daarna gestempeld. Ze waren meestal voorzien van het wapen der stad waar het laken werd gekleurd en dienden om de kwaliteit van de stof aan te duiden.
Dit gebeurde d.m.v. letters, bijv. D, wanneer het laken te dun was en O, wanneer het weefsel onregelmatig was. Men gebruikte ook wel twee loden platen, die elk één gestempelde en één gladde zijde hadden. Men doorboorde beide platen en legde het laken tussen de gladde keerzijden. Door de gaten werd kokend lood gegoten, waardoor de platen aan het laken werden bevestigd, met de gestempelde voorzijden naar buiten. Van dit laatste type worden in het Zeeuws Museum twee lakenloden bewaard die in Zeeland gevonden zijn, nl. in het zg.
Engelse Huis, dat gestaan heeft op de hoek Heerenstraat-Lange Delft te Middelburg. In dit pand waren de Engelse → Merchant Adventurers (met overzeese gewesten handel drijvende kooplieden) gevestigd. Marie de Man noemde dit ‘de Engelse Court’. Tussen 1583 en 1621 verkochten de Engelse kooplieden hier hun laken. De hierboven vermelde loden zijn eenzijdig bestempeld; één exemplaar met het Engelse wapen, het andere met St.-Joris te paard.LITERATUUR
Baart, Opgravingen in Amsterdam, llOen 111. Archief Zeeuwsch Genootschap 1926, XX-XXI. Unger, De monumenten van Middelburg, 114.
